Onu yolda durdurup da, memnun bakışlarla, "Sevgili Scrooge, nasılsın? Ne zaman beni görmeye geleceksin?" diyen asla olmazdı. Hiçbir dilenci ondan sadaka dilenmez, hiçbir çocuk ona saatin kaç olduğunu sormazdı; ne bir kadın ne de bir erkek o güne kadar ondan yolu öğrenmek istemişti. Körlerin köpekleri bile onu tanıyorlarmışçasına, onun geldiğini görünce sahiplerini kapı önlerine, avlulara doğru çeker ve sonra da, "Kör göz, kem gözden iyidir, karanlıklardaki efendim," dercesine kuyruk sallarlardı.
Bütün bunlar Scrooge'un umurunda mıydı sanki? Aksine, tam da istediği şeydi bu: Hayatın kalabalık sokaklarında bir kenardan ilerlemek, insan sevgisi namına ne varsa kendinden uzak tutmak. Varsın "deli" desinlerdi, umurunda bile değildi.
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.