İnsanı insanın kurdu değil, ümidi olarak
görenlerdenim. İnsan insanı ümit diye beller; ama
insan ümidini insana bağlamaz. Allah'tan ümit ederiz.
Allah'tan ümit etmemiz ümidimize haznelik eden şeyin
insan olmasına engel değildir. Öyle zamanlar olur ki
muhatabımıza Seni Allah gönderdi! deriz. Demek
ki Allah'tan ümit etmek ve bu ümidin haznesi olarak
insanı görmek belli bir kültürün, bizi içine alan kültürün
özellikleri içinde yer alır.
Sayfa 140Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.