Geceye Direnmeme
başlangıçta, ışığa doğru ilerlediğimizi sanırız; sonra o hedefsiz
yürüyüşten yorulur ve kendimizi yere bırakırız. gitgide yumuşayan toprak
artık bizi taşımaz, açılır. güneşli bir sona götüren bir güzergâhı boş yere
izlemeye uğraşsak da içimizde ve altımızda koyu karanlıklar genleşir.
kaymamız sırasında bizi aydınlatacak hiçbir pırıltı olmaz.
Sayfa 44 - metis
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.