egosundan geçilmeyen, her şeye kızgın ve kırgın bir adamın serzenişlerini okuduğumuz; iç dünyasıyla asıl davranışları arasındaki çelişkilere, kaynağını kendisinin bile bilmediği öfkesine maruz kaldığımız bir macera. sürekli bahsettiği asarım, keserim, yakar geçerim düşüncelerine rağmen ne kadar ürkek, sessiz, yalnız bir adam oluşunu itiraf ettiği satırları okurken kendini bu kadar iyi tanıdığı ve kendisiyle bu kadar açık konuşabildiği için ona hayranlık mı duymalıyım; kendisini tatmin edebilmek adına başvurduğu, diğerlerini küçük düşürme arzusu yüzünden ondan nefret mi etmeliyim; yoksa uşağına bile söz geçiremeyen, sefaletini gözler önüne serdiği için ona acımalı mıyım karar veremediğim anlar oldu. bu sebeple onu yine onun cümleleriyle özetleyeceğim: "beni küçük düşürdüler, ben de aynı şeyi yapmak istedim; beni paçavraya çevirdiler, ben de kendimi göstereyim dedim." "çünkü ben alçağın biriyim, yeryüzündeki solucanların en iğrenci, en gülüncü, en miskini, en ahmağı, en kıskancıyım; gerçi diğerlerinin de benden daha iyi tarafları yok, ama gene de hiçbir şeyden utanmıyor şeytan alasıcalar! halbuki ben ömrüm boyunca en ufak bir bitten bile fiske yerim; benim karakterim de bu işte!"

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020129,5bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

afra