Gönderi

İnsanın bir kişi olarak değeri, beşeri nitelikler olan sevgide, akılda ya da sanatsal becerilerinde değil, satılabilir olmasında yatar. Mutluluk, daha yeni ve daha iyi malların tüketilmesiyle, müzik, sinema, eğlence, cinsellik, içki ve sigara gibi şeylerin doyasıya tadına varılmasıyla özdeşleştirilir. İnsan, çoğunluğa uyum göstermekle edinebileceğinden başka bir benlik duygusuna sahip olmadığı için, güvensizdir, kaygılıdır, onay almaya muhtaçtır. Kendine yabancılaşmıştır, kendi elleriyle yaptığı ürünlere, kendinin yarattığı liderlere, sanki bunlar onun eseri değil de onun üstünde şeylermiş gibi tapar. Bir anlamda, MÖ ikinci binyılda büyük insan evriminin başlamasından önceki noktaya dönmüştür.
Sayfa 366Kitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.