"Ama ben onlara kötü bir şey yapmıyorum ki," diye savunmuştum kendimi. Önder'in acımasızlığını işte o an görmüştüm. "Hepsi bir annenin ve babanın çocuğu, hepsinin bir ailesi vardı, Bartu. Sen ise bir piçsin," dedi bana. Bu hakaret değildi, hep duyduğum kelimeydi ama Önder'in demesi şaşırtmıştı. "Annen de baban da belli değil. Sokaklarda büyümüşsün, bir adın bile olmamış. Yemek nasıl yenir bilmiyorsun, giymeyi de öyle. Yırtık kıyafetleri veriyorum, teşekkür ediyorsun. Kendini temizlemeyi bile zar zor beceriyorsun. Kim seni böyle kabul eder? Senin gibi değiller onlar. Eğer böyle devam edersen dışlanacaksın onlar tarafından da. "
Sayfa 522Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.