Yine o boşluk duygusu, salıncakta tepelerden aşağıya kaymadaki boşalma, iç ezikliği. Sonra bu duygu iyice yerleşti. Azalıp çoğalıyordu sadece, hiç geçmiyordu. Günsel'i bir daha hiç görmemek korkusuyla dayanılmaz acıya; çıkageldiği günün anısıyla mutluluğa dönüşüyordu bazı; ama hiç geçmiyordu. Belki de buydu aradığım. Tatlı işkence!
Sayfa 118Kitabı okudu
·
101 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.