O genç kızı tanımıyor, bilmiyor, görmemiş, vücudundan haberdar değil, fakat seviyor. Bütün gençliğinin aşktan mahrum kalmış duygularıyla, aşk özleminin var gücüyle seviyor. Ahmet Cemil onun ayaklarına atılmak, başını dizlerine koymak, gözlerini bir rüyanın şiirinde kaybolarak gözlerine dikmek, ellerini bütün hayatının bir teslimiyet vesikası gibi ellerine terk etmek, sonra hazin fakat bahtiyar, üzgün fakat mesut, yavaş yavaş, damla damla aşkın sıcak gözyaşlarıyla ağlamak isterdi.