Nereden geldiğini bilmediğim bir rüzgâr esti, körpe yaprakları havalandırdı, havada birden gümüşsü bir grilik parladı. İki ışık arası zamandı, renklerin yoğunluklarını yitirdiği ve morların ve altın sarısının heyecanla atan bir yürek gibi pencere camlarında zonkladığı zaman; nedense dünyanın görünen ve az sonra kaybolacak güzelliğinin iki ucu olduğu zamandı, biri kahkaha biri ıstırap, insanın yüreğini ikiye bölen.
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.