Yürürlükte olan değişsin diye bekler dururuz; oysa hiç düşünmeyiz ki değişim beklentilerimizden önce nefslerde gerçekleşmediği sürece bu bekleyiş asla bitmeyecektir. Hepimiz nefslerimizi taşıdığımızdan hoşnutuzdur. Oysa kavrayamıyoruz ki bu taşıdıklarımızdan çoğu zeval bulmasını istediğimiz olgulara kalım hakkı vermektedir. Olguların üstümüzdeki baskısını duyarız da, nefislerimizde taşıdığımız şeylerin bu olguların devam ve sürekliliğine
ne kadar katkıda bulunduğunu kavrayamayız.