Eğer dünyada hiç insan olmasaydı, acı miktarı büyük ölçüde azalırdı. Mizantropik argüman bu uç noktaya getirilmese bile en azından insan nüfusunun radikal biçimde azaltılmasını savunmak için kullanılabilir.
İnsanlığın sonlanması dünyadaki acıyı epey azaltsa da tamamen ortadan kaldıramaz. Geriye kalan hissedebilen canlılar acı çekmeye devam eder ve onların da dünyaya gelmesi hala zararlı olabilir. Mizantropik argümanın bu kitapta sunduğum argümanlar kadar ileri gitmemesinin nedenlerinden biri de bu. Sunduklarını, insan türüne karşı antipatiden değil, hissedebilen tüm canlılarla empatiden kaynaklanıyor. Dahası, insanlar filantropik argümanlara karşı direnç gösterseler de, mizantropik argümanlara daha da fazla direnç göstereceklerdir. Fakat mizantropik argüman, filantropik argümanla uyumsuz değildir.
Var olmanın her zaman zararlı olduğu görüşünü insanların benimsemesi düşük bir ihtimal. Çoğu insanın çocuk yapmayı bırakması daha da düşük bir ihtimal. Tam tersi, görüşlerim büyük ihtimalle görmezden gelinecek ya da reddedilecek. Bu da, şimdi ve insanlığın sonuna kadar geçecek sürede büyük oranda acıya sebep olacağı için, filantropik bir tepki olarak değerlendirilemez. İnsanlara karşı kötülük barındırdığı da söylenemez, fakat var olmanın zararlarına karşı kişinin kendini kandırmasıyla ortaya çıkan kayıtsızlığın bir sonucudur.