Araplar, İslâm'ın altın çağının, geçmişe mal olmuş ölü bir devrin canlandırılmasından, Türkler ise İslâmiyet'in dinamizmini temsil ederek onu yenileştirmekten bahsetmektedirler. Araplar geriye, Türkler ileriye bakmaktadırlar. Barı âleminin üstünlüğü ve saldırısı karşısında diğer İslâm milletleri genel olarak pasif kalmışlar ve hatayı kendilerinde değil, karşı tarafta bulmaya çalışmışlardır. Türkler ise hatayı kendilerinde görmüş, yaşamak için yeni yollar aramış ve tepki göstermişlerdir.
Sayfa 121 - Kronik YayıncılıkKitabı okudu
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.