Babamla sahafçıya girdik ve gözlerim Benim Adım Kırmızı'ya takıldı. Bu kitabı alacağımı söyledim. Sağ olsun kendisi ücretini ödemek isteyerek yine kendisine seçmiş olduğu kişisel gelişim kitabı ile birlikte bana bu kitabı aldı. Eve sevinçle gelerek kitabı anneme gösterdim. Odama geldim, kütüphanemde kitabı daha önce okul kütüphanesinden de almış olduğumu fark ederek üzüldüm. Bu aralar unutkanlık sardı zihnimi.
Üslubun nakkaşlıkta bir kusur olduğuna katılmıyorum. İnsan düşünüyor, bir insanı resmetmek bile küfür sayılıyorsa sayısız çekildiğimiz "selfieler" le kim bilir nasıl günahlara (!) ortak oluyoruz.