Eğer bir tatsızlık bir ekşimişlik geliyorsa burnunuza muhtarın güvelenmiş koltuğundan olmalı. Çünkü bu kitabın sokakları muhtarlık merkezli çizilmiş. Hani bir şeyi sürekli gözleyip daima ondan haberdar olana o şeyin bekçişi diyoruz ya, muhtar da aynen öyle. Köyün ayrıca bir bekçisi olmasına rağmen muhtar ile bekçi aynı adammış gibi. Belki bu yüzden ikisini de ayrı ayrı isimlendirmemiştir yazar. Aralıksız ve nefesi nefesine, gölgesi gölgesine okusaydım istediğim tadı alacaktım büyük ihtimalle. Ama hiç var olmamış bir köye girip çıkmalarım, bu zaman aşımı beni çok yordu. Kitap, okuyanların beyin devrelerini yakabilecek şiddette olmasına rağmen bende öyle bir etki bırakmadı. Şöyle düşünüyorum: bunca varlığın içinde yok olmak insanın ruhunu dinlendiriyor. Bir kere de bir şeye kırk kere kafanı patlatma, bırak ruhun üstündeki yükü. Biraz da ölü gibi hisset.

GölgesizlerHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 202012,8bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

IايلكنورI