Kan kusup kızılcık şerbeti içtik diyenlerdendik sevdamızda. Sırtımızda binlerce acı, binlerce yara varken; o geldiğinde dimdik durup derdine derman olmak istedik hep!
Ruhumuza eşgali düşmüştü bir kere. Adı kazınmıştı artık zihnimizin en ücra köşelerine bile.
Sonra gün gelir giderdi sevdiğimiz. Dinlenmiş, yaralarını temizlemiş, zihnini arındırmış
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.