Başarı, ün, para, güç bunları elde etmek için varımızı yoğumuzu veririz; sevmeyi öğrenmek içinse hiçbir şey yapmayız. Acaba bu tutum, para ve ün getiren şeylerin öğrenilmeye değer, 'yalnız' ruhu zenginleştiren ama çağımızın ölçülerine göre kar getirmez bir şey olan sevginin, uğrunda çok şey harcayamayacağımız bir 'lüks' sayılmasından mı kaynaklanmaktadır?