··
186 görüntüleme
Dünya Düzelticisi'nin görünür de sorunlu olması kadar aslında bana en çok duyarlı yanını hissettiren izleri vardı; altını çizdiğim yerlerden yola çıkarak: Şefkate muhtaçlığın eziyet çekmesini korkunç bir durum olarak görmesi, kendisini olumlu anlamda değiştiremesinin ona verdiği kırılganlık hissi, kendimize hakim olduktan sonra her zaman o noktada durayamayışımız ve kendimizi tekrardan bırakmamız, insana sorulmadan gelinen bu belirsizlikte nihai çabalarımıza rağmen ıssız kalışımız, bekleyişlerimiz, üstesinden gelinmesi gereken monotonluktan bıkkınlık, tarihin zulümleri yaşatması, unutturması, hazmettirmesi ve yeniden iğrenç tekerrürlülüğü, duymazlıktan ve görmezlikten gelip gelmemenin ikilemi; trajikliği, sadece birbirimize bağlandığımız takdirde bile bir yandan birbirimize çektirdiğimiz eziyetler, kabuğumuza çekilip sessiz kaldığımız süreçten sonra artık bu sessizliğin de katlanılmazlığı...İşte bunlardaki ironi, Bernhard'ın sorunlu karakterinin ''sorun''ları (ters davranışları, gereksiz yere huysuzlukları, anlık öfke krizleri vb. değil). :)
Harikulade tespitler, Bernhard sancılı süreçlerin altında bizleri sarsması gereken kimi olguları temellendirmesini çok iyi biliyor gerçekten de. Tarihin o bilindik, alışıldık; daha doğrusu alıştırdığı iğrenç döngüsünü Bernhard açıkça (açıkça dediysem de kimi olguların altında da olabilen döngüler) bir şekilde ortaya koyduğundan olsa gerek kendisi birçok yazardan farklı geliyor.
3 sonraki yanıtı göster
Mükemmel, okurken aç hissettim bi an kendimi ta ki son perdeye kadar şimdi tıka basa dolu hissediyorum. Ne kadar güzel bir inceleme yazmışsınız. Bir kitap okurken çekip çıkarılacak tüm şeyleri ele almış yorumlamışsınız.
Bu güzel yorumunuzu paylaştığınız için teşekkürler. Kitabı bulmanızın mutluluğu incelemeye adeta yansıyor.
Yazarla ilgili duygunuzun (Huzursuzlukla dolup taşan, zihni sancılar içinde bırakan yoğun bir hal.)bile kuvveti yansımış size de incelemelerinize de.
Demiştim ya tam bir Bernhardcii.
İnanın bu dediğinize bakaraktan ve önceki Bernhard incelemelerinize bakarak söylüyorum bu fikrimi, taze bir zihin gerek okumak için. En azından kendi adıma diyeyim. :)
Kitabın ismi ile sanırım burda bu kadar güzel dile getirmeseydiniz pek dikkat çeken veya üzerine bu kadar geniş düşünülecek bir kitap olduğunu düşünmezdim.
Birçok şeye değinmişsiniz birkaç şey çektim.
"Koltuğun mevkisini değiştirmek." Sanırım burda dediğiniz gibi karşı tarafın fikirleri üzerine düşünmek gerek. Nasıl olur diye? Nedense okurken hep ana karakter üzerinde düşünürüz. Karşı tarafı da düşünmek gerek en azından bu durumlarda.
"Bir çok şeye emek vermek o şeyi doğrulamaz." Güzel bir tespit, en genel sorunlardan biri olarak görüyorum bunu. İnsanlar olarak kendimizi o kadar şartlamışız ki.. ama işte dediğiniz gibi
"Amaçlar doğrulayıcı bir etmen değildir."
Yapılan her işte bunun bilincinde olma temennisiyle diyorum. :)
Bir konuya da değinmek isterim.
Basit bi muayeneye bile nasıl baktığınızı söylemişsiniz Bernhard okuduktan sonra, sanırım dediğiniz çok doğru bu o kadar yaygın bir tutum haline geldi ki; güven sorunu.
Daha bugün başımdan geçen bir olay, bir ailenin bebeğini alırken o anne babanın gözündeki güvensizliği, yüzlerindeki endişeyi öyle bir hissettim ki ve ansızın babanın arkamdan gelişini...
Sanırım güvenilecek en önemli yerde olduğumu düşünerek yanıldığımı bugün bir kez daha anladım bu incelemeden sonra.
Kitabı çok kapsamlı birçok açıdan çok güzel ele almışsınız emeğinize sağlık.
Çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için, beni gerçekten mutlu eden bir yorum oldu.
Kütüphanede bu gibi eserleri bulup okumak gerçekten olağanüstü keyif veren bir durum benim için. Kütüphaneden hiç aklıma gelmeyecek olan bir eseri bulup, gerekli olan işlemi yaptırıp, o kitaplar elimde eve dönüyor olmam. O an benim için gerçekten paha biçilemez oluyor.
Eserlere başka açılardan bakabilmeyi çoğu zaman hayal ediyorum. Aslında yazarın, bize yazmayıp aktardığı şeylerden biridir bu da, tıpkı eserin sonundan sonrasını düşünmemiz gibi. Ama bir yandan da bazen diyorum ki, bu eseri x kişisinin gözünden, düşüncelerinin arasından da yazsaymış keşke. Düşünsenize, Suç ve Ceza'yı okumuşsunuz, bir de başka bir versiyonu çıkıyor karşısınıza; Suç ve Ceza Razumihin'in gözünden. Ne kadar güzel olurdu.
Aslında çabanın doğrulama konusundaki yetersizliği bize başka bir konuda da öncü olabilir: Bazı şeylerin olup olmamasına hayati önem vermenin mantıksızlığı. Bakıyoruz günümüzde, salt 'sınav puanı' kavramı bile buna örnek için yeterli olacaktır.
Anne babalar konusunda da Bernhard'ın ağır saldırıları var, son okumuş olduğum eserinde buna da yer veriliyordu. Ayrıca her eserinde doktorlara olan bir saldırı da açıkcası fark ediliyor.
Bernhard sayesinde (ya da Bernhard 'yüzünden') hayatta basit, en kafa yorulmayacak olan şeylere bile kafa yorar hale gelmeye başladım. İşte, sizin bebeği alışınız bile aslında felsefi açıdan bir sorundur. Orada da bir güven problemi mevcuttur.
Gerçekten görüşümü fazlasıyla açan nadir yazarlardan oldu Bernhard. Bir yazar bizi için için titretmelidir, ancak bu şekilde bir yazara başarılı diyebiliriz. Bernhard da bana göre başarılıdır.
Güzel yorumunuz için tekrardan teşekkür ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.