Yaşamı, arzuyla, tutkuyla, coşkuyla, aşkla besleyen yürektir. Bütün duyguların coşkusunda, hüznünde, önce yüreğimizin sesini duymamızın nedeni ne? Aşkı duyduğunda, yüreğimiz çırpınıp kafesinden dışarıya vurmaz mı?
Yaşamla ilgili tüm duygular yürekte kayıtlıdır bana göre; anılar da keza. En son yüreğin ölmesinin nedeni bu olmalı. Tüm yaşadıkları, hatıraları hayatta tutuyor onu. Hepsini kalp gözüyle seyrediyor birer birer, en baştan en son ana kadar. Halbuki, beyin, saatlerdir bu dünyayla, sahibiyle, anılarla işini bitirmiş, ilgisini kesmiş çoktan, ölüme havlu atmış.
Sayfa 214Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.