··
85 görüntüleme
Nur Hocam, bu eser bende bir sızı olarak kalmıştır.Sebebi yağmur altında bekleyen türbanlı gençler mi? Sadece ilkelerin ardına düşen kahramanın yaşadığı sürüklenme mi, kendi sokaklarına, kahvehanelerine, insanlarına kavuşma coşkusunu, hüzünlü bir yorgunluğa çeviren modernizm kâbusu mu bilemiyorum.
Ömer Faruk'a hep şu dizelerle seslenmek istemişimdir;
"Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!"
Çünkü bir muhacir gibidir, kendi topraklarında...
Kutlu'nun belki de sözünü ettiği 'huzursuz bacak', her insanın ruhunun yaşadığı çağa verdiği, uyumsuzluk ve eksilmenin yaşamı zorlayan yanıydı...Fakât kendine huzurlu bir toprak parçası, bir patika, bir çıkış bulamayanlar için, sanıyorum hep yoklayacak bu kronik sanrı...
En teferruatlı politik söylemleri ve derin fikriyatı diğer eserlerinde böyle yoğun kullanmamıştır yazar, bu cihetle de bence mühim bir eser.
İncelemeniz kitapta hızlı bir serüvene çıkardı beni, ne güzel okumuşsunuz Nur Hocam.En çok okurda kalan izler memnun ediyor bir tahlil yazısında beni, âdeta okur kahraman olarak yerinizi almışsınız.
Bizimle paylaştığınız için çok teşekkür ederim... Yüreğiniz varolsun.
Ömer Faruk bizi anlatınca sinmiş üzerimize, yüreğimize. İçimize işlemiş. Derdini dert edinmişiz belli ki. Onun kadar sizin de bizim de kalbimiz kırılmış sayfalar kadarınca. Üzücü ki sayfaların gerisinde yaşam devam ediyor buna. Analar oturmaya devam ediyor evlatları için. Bir yerde işçiler haklarını arıyor. İnsanlar yavaş yavaş simalarını ardlarında bırakıyor. Şehirler ruhunu kaybediyor.
Ömer Faruk' lar hala muhacir bu memlekette. Bacakları da belki hala huzursuz.
Var olun Eylül Hocam. Yüreğinize, kaleminize sağlık. Ömer Faruk sizin hatırlattığınız dizelerle de her daim bir yerde hepimizin yoldaşı olacak.
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.