Motivasyona ihtiyaç duyduğum bir dönemde , itici güç olması umuduyla elime aldığım bir kitaptı . Dürüstçe söylemek gerekirse ,içerikteki destek cümlelerinin ,hayattaki sıkıntıların , “ben iyi biriyim , bana bunları yaşatanlar kötü “ algısıyla verilmesi ve sürekli bir savaş verme , direnme zorunluluğu vurgulanarak sunulması , aradığım huzurdan biraz uzaklaştırdı. Sanki derin bir ‘ah’ ile yazılmış kitap. İstenmeyen ,üzücü durumların ortaya çıkmasında kızgınlık duyulan kişilere tüm sorumluluğu yükleyip tamamen mağduriyet içinden bir bakış açısı geliştirmek, yapıcı olmaktan uzak, ileri dönük kalıcı zararları barındırabilen bir yaklaşım . Egonun yücelmesi kişiyi tevekkülden , objektif ve mantıklı olabilmekten alıkoyabiliyor çünkü.
İntikam arzusunun körüklediği ,olumsuz başka duyguların tesellisinde etki uyandırması farklı tekâmül basamaklarında mümkün olabileceği gibi , başarı ve mutluluğun telkininde karşıtlıkların vurgulanmasına gerek olmadığı kanısındayım .
Diğer yandan samimi bir sarsıcı olma çabası , “konuştuğum kişi ayağa kalkmak zorunda , bunu anlaması gerekiyor “ endişesini hissedince kayıtsız kalmadan durmak zor. Yazarın kendi yaşantısındaki yıpratıcı süreçlerinden nasıl sağ çıktığını dinledikçe , benzer durumda olup ne şekilde baş edeceğini bilemeyen, dünyada kendini en dipte gören kişi yalnız olmadığını da derinden hissedecek, gözyaşlarını silebilecektir.
