İnsan yüzlerine bakmak istemiyorum. Acı verici, batık hikayeler görmek istemiyorum suratlarında. Çocukken ellerinden kaçırdıkları balonlar gibi yitip giden şeylerin ardından hayal kırıklığıyla kalakalmış ifadeleri canımı sıkıyor. Hep otobüs kaçırmış gibi ümitsizlikle dolular. Bir sonraki otobüsün ne zaman geleceğini düşünmeleri, bir tek bunu beklemeleri sinir bozucu. Hepsi acı çekmeyi ve umut etmeyi seviyor. Eski, kavuşamadıkları aşklarını düşünmenin gereksiz bir kaçış olduğunun farkında değiller. “Ahmet’le ya da Nesrin’le olabilselerdi ahh...” Hayır arkadaşlar, fark etmezdi yine de. Ahmet’i ya da Nesrin’i ergenlik sivilcelerinizin izleri gibi görüyorum yüzlerinizde. Onlar bir vakit okumak istediğiniz bir kitap sayfasıdır sadece. Okuyamadınız ve geçip gitti hepsi. Gömütlük gibi yüzleriniz, ruhlarınız. Tarih kitabı gibi. Mersiye gibi. Sıkılıyorum. Size dair merakım yitti, başka canlılara bakıyorum.
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.