Yazarın okuduğum 5. kitabıydı. Livaneli okumayı seviyorum hep de seveceğim. Özellikle düşünce bakımından insan kendine yakın bulduğu yazarları okumayı seviyor.
Bilmem fark ettiniz mi ama her kitabında hayallerini gerçekleştiremeyen, acı çeken, hakkını arayan ve savunmaya çalışan bir karakteri var. Belki de bu yüzden kendine çekiyor kitapları. Her birimizin derinliklerinde bir haksızlık belki de bir sızı bulunduğundan kitaplarını olurken keyif alıyoruz. Zaten kitaplarda bir parçamızı bulmak için okumuyor muyuz?
