Gözlerimde yaş, dilimde dua. Öldüm ve bir bahçeye gömüldüm. Böyle bitiyor kitap. İç burkan ama tertemiz bir son. Umudun ve hüznün harmanlandığı bir hikâye okudum böylece. Kişilerin, mekânların ve zamanın ustaca seçildiği bu hikâyede eskilerin ağzında yer etmiş kadim söylem ve deyimlerle her karşılaşmamda çocuklar gibi sevindim. Ümidi üzmek deyimiyle mesela, ilk kez burada karşılaştım ve daha birçok söz ile üstadın dili kullanmadaki maharetine hayran kaldım. Hikayenin akışı hem öyle gündelik hem de öyle masalsı ki insan hayret ediyor. Derin sözler, anlar ve insanlarla bezenmiş hikayede dönem çatışması, şehre göç, iyilik, güzellik, azim, mücadele, sabır ve tevekkül ince ince işlenmiş. Özellikle Çavuş Oğlunun düşünürken sorduğu, yerdiği, övdüğü kısımlar çok hoştu. İnsanın toprakla bağını, köylünün ve müslümanın güzel hasletlerini, kendin olmayı ve kalmayı, hayatı anlamayı, afallamaları ve zaafları, koca çınar gibi kökleşen umutları ve yitirilen onca hayrı tane tane işlemiş Mustafa Kutlu. Çavuş oğlu gibi su ve toprağı bereket bilip güzelliğin peşinde koşan bir adamın ömrünü hem insan hem toplum bazında ustalıkla işlemiş. Türlü vesilelerle hayatın ve dünyanın takdirdeki yerini belletmesi de bir başka ustalık. Allah onun kalemine kuvvet, okuyanlara da basiret ve rikkat versin. Velhasıl hikâyenin kurgusu ve akışındaki hasbilik, fıtrilik ve kendilik beni hayran bıraktı. Neyi kaybettiğimizi düşündürürken nerde dirileceğimizi, kaderin ve hakkın takdirine boyun eğerek azimle ve güzel niyetle işi kotaracağımızı öğütleyen bu hikâyenin kalplere ferahlık vermesi dualarımla. Bereketli okumalar.

Beyhude ÖmrümMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 20198,4bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilâl