“Hikâyelerimi beğenmezler üzülürüm, beğenirler kızarım” diyor Sait Faik. Ben kızsa da çok ama çok beğenerek okudum. Sait Faik’in diline alışmak, anlatım tarzını yakalamak kolay olmadı benim için. Alışılmışın çok dışında bir kalemi var. Ama alıştıktan sonra bağımlısı olur insan. Çünkü halkın dilinden ve içinden nasıl geliyorsa yazıyor Sait Faik, olayın özünü son parafta ustalıkla açıyor. Onu anladıktan sonra kitaplarını elden bırakmak çaba gerektirir. İyi ki yazmış, içinden ne geçtiyse. İyi ki anlatmış hiç konuşmadığı ama hakkında her şeyi bildiği arkadaşlarını. Ve ben iyi ki okumuşum böyle güzel bir yazarı.
