Ah Arturo Bandini ah... Uzun zaman sonra içimde inceleme yazma isteği uyandıran adam... Açıkçası okuduğum kitaplarda böyle özgün karakterler görünce, iyi ki edebiyat var, diyorum. Çünkü yıllarca gezip dolaşsak da böyle özgün bir karakterle karşılaşamayabiliriz. İşte yazarımız John Fante, bize öyle özgün bir karakter sunmuş ki, resmen bizlere "Hanımların dikkatine! Overlok makinesi ayağınıza geldi." diyor...
Daha önce de bazı kitapları okuduktan sonra belirtmiştim: Bazı kitaplar var ki, kitabın içerisindeki ana karakter öylesine baskın bir karakter ortaya koyuyor ki, kitabın konusu artık tamamen ikinci planda kalıyor. Tabii bu durumda kitabı anlamak için de karakteri anlamak ve analiz etmek gerekiyor. Tıpkı Albert Camus'nün Yabancı kitabındaki Meursault veya Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam kitabındaki Bay C gibi...
İşte Arturo Bandini de öyle bir karakter. Günlerce üzerine konuşulabilecek, belki münazara konusu dahi yapılabilecek bir karakter. Ondan biraz bahsetmek gerekirse;
- Genellikle portakalla beslenir ve yağlı sütten nefret eder. Bulabilirse bisküvi ile karnını doyurur.
- Ağzı bozuktur.
- Sevdiği kadına (Camilla) deli olur; ama onu aşağılamaktan da ona küfürler savurmaktan da geri durmaz. Sevdiği kadının beresini bütün gece göğsüne bastırarak uyur; ama kadın yatağına çırılçıplak girse bile ona dokunamaz.
- Birkaç gün önce sadece su içerek karnını doyurabiliyorken eline geçen ilk parayı bütün savurganlığı ile harcamaktan çekinmez.
- İnsanla hayvan arasında hiçbir fark gözetmez.
- Hoşlandığı kadının dokunduğu nesneleri alıp öper, bazen yer veya yalar.
- Kendini beğenmiş bir yazardır. En baskın özelliği, sarsılmaz egosudur.
- Tanrı'ya inanır; ama ona küfür etmekten de çekinmez.
İşte böyle acayip biridir Bandini. Bazı kötü özelliklerine karşın kendisini sevdirir. Siz de okursanız kesinlikle Bandini'yi seveceksiniz.
Bu kitap, Charles Bukowski'nin, "Fante benim Tanrı'mdı" cümlesini kurmasına sebebiyet veren kitaptır. Bu söz oldukça meşhurdur. Ayrıca bizzat Bukowski tarafından yazılan kitabın önsözünde, "Fante'nin yazarlığıma ömür boyu sürecek bir etkisi olacaktı." cümlesi de dikkate değer bir cümledir.
Kitapta hem mizah hem de bazı derin acılar iç içe geçirilerek anlatılmış. Okurken zaman zaman derin düşüncelere dalıyorsunuz, zaman zaman da kendinizi gülerken bulabiliyorsunuz. Yazarın yalın ve sade bir anlatım tarzı var. Okurken kitap akıyor resmen, sizi hiç zorlamıyor.
Bu arada yazar John Fante, Arthur Bandini'nin serüvenini 4 kitaplık seri halinde kaleme almış. Toza Sor, serinin üçüncü ve en çok okunan kitabı. Serinin özelliği, herhangi bir sıralama gözetmeksizin de okunabilmesi. Bu sebeple, okurken ben de hiç zorlanmadım; ama serinin diğer kitaplarını da okuyan okurlar, Arthur Bandini'nin nasıl bu karaktere büründüğünün ilk iki kitapla anlaşılabileceğini belirtiyorlar. Yani her şeye rağmen sıralı okumakta fayda var. Serinin diğer kitapları: 
Bahara Kadar Bekle, Bandini , 
Los Angeles Yolu ve 
Bunker Tepesi Düşleri .
Son olarak, kitaptan çok hoşuma giden bir "hayat" tanımını sizlerle paylaşmak istiyorum:
"Ah, hayat! Buruk ve tatlı trajedi, mahvıma neden olan göz kamaştırıcı orospu! Birkaç günlüğüne sigarayı bıraktım. Yeni bir dua tespihi aldım. Sadaka kutusuna para attım. Acıyordum dünyaya."
··
1.124 görüntüleme
Önce kaç puan verdin diye baktım.:) Eline sağlık Semih yine güzel bir inceleme yazmışsın. Sıralı okuma konusunda birkaç şey söylemek istiyorum. Ben ilk üç kitabi sıralı olarak okudum. Dediğin gibi okunurken zorlanılmayabilir ama sıralı okunursa Bandini'nin bu hale nasıl geldiği daha rahat anlaşılır diye düşünüyorum.Çünkü ilk kitap Bandini'nin çocukluğunu anlatıyordu.
Bu tür kitaplar ya çok sevilir ya da sevilmez Mustafa Hocam. Pek ortası yok sanki :) Belirttiğiniz hususta bir düzeltme yaptım. İncelemeyi okuyan okurlar yanlış bilgi almasınlar. Katkınız için çok teşekkür ederim .
3 sonraki yanıtı göster
İnceleme o kadar güzel olmuş ki, merak ettirdi kitabı, kaleminize sağlık 🌼
Semihçiğim, hani demişsin ya, "Sevdiği kadına (Camilla) deli olur; ama onu aşağılamaktan da ona küfürler savurmaktan da geri durmaz."
Doğru.
Ama finalde hani, ilk kitabının ilk sayfasını açar ya, kalemini bulup yazar: "Camilla’ya sevgi ile, Arturo" Kitabı güneydoğu istikametinde iki yüz metre kadar taşır ve sonra var gücüyle...
İşte o zaman, bu adam Akdeniz rüzgarı solumuş olmalı ya da solumuş birinin çocuğudur, diye düşünmedin mi?
Finali hüzünlüydü çok. Benim de aklıma Masumiyet Müzesi'nin Kemal'i geldi. Çağrışım vardı.
Kalemine sağlık.
1 önceki yanıtı göster
Metin abi, bence kitabın başından beri sadece Arturo'nun değil, bütün karakterlerin üzerinde bir Akdeniz rüzgarı esiyordu. Tabii en belirgini Arturo... Eserin kurgusundaki ilişkiler bir sarmal misali birbirini kovalayıp duruyordu. Asla tam bir kavuşma gerçekleşmiyor. Kitaba hüzün katan da bu zaten.
Masumiyet Müzesi'ndeki Kemal hemen akla geliyor evet; ama acaba bütün erkeklerde var olan bir özellik mi böyle davranmak? Özellikle alıntı olarak paylaştım bu konuyu. Çünkü içten içe bütün erkekler, bu tür özellikleri ruhunda barındırıyor; ama itiraf edemiyor bence :)
Çok teşekkür ederim Metin abi, var olasın.
"Hoşlandığı kadının dokunduğu nesneleri alıp öper, bazen yer veya yalar." Eşya fetişti. Aklıma Masumiyet Müzesi'nin Kemal'i geldi.
Kesinlikle :) Benim de aklıma geldi. Hatta incelemede bir paragraf ayırmıştım ama sonradan kaldırdım :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok denk geldiğim ama yeterince bilgi sahibi olmadığım bir kitaptı. İncelemen bu açığı kapadı benim için Semih. Kalemine sağlık. Yakın zamanda okuyacaklarım arasına almak farz oldu kitabı.
Ben de siteden bir arkadaş sayesinde okudum. Kesinlikle pişman olmayacağın, eğlenceli bir eser. Teşekkür ederim. Şimdiden keyifli okumalar Kaan :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.