Gençlik tuhaf bir canavardır. Açtır, yemeye can atar ama yemez; yiyemeyecek kadar utangaçtır. Mutluluğa ulaşmak için basit bir baş selamına ihtiyaç duyar ama selam vermeden ve verilen selamları almadan arşınlar sokakları. Çeşmeyi açıp suymuşçasına zamanın akıp gitmesine izin verir. Canavar olduğunu bilmeyen bir canavardır gençlik.
İnsanın mücadelesi ne ölmek bilmez bir gizmiş meğer! Şu ince, güvensiz ve çatlak yerkabuğu nedir de üzerinde, kan ve çamura bulanmış parazitler, yani insanlar sürünüp giderler...
Ben ki -iyi mi, fena mı bilmem- ne şairim ne de mistik, gök, benim için, her gece, üzerinde, çaresiz hiçliğimi okuduğum büyük, uğursuz perdeden başka bir şey değildir.