“Kimse senin arka planda verdiğin sessiz savaşları, parçalandığın yerden kendini nasıl kurtardığını ve olduğun kişi için ödediğin bedelleri anlayamaz. Anlatmaya çalışma. Ateşten geçmeyene ateşi anlatamazsın. Hâlâ deniyor ve yola devam ediyorsan kendinle gurur duymalısın.”
Asistan doktor Mustafa Yalçın'ın 6 sayfalık intihar mektubunun (günlerdir bu mektubu okuyorum) en sonunda söylediği gibi; “Güzel bir veda yazısı yazabileceğimi düşünmüştüm ama ölüm anı yaklaşınca hiçbir şey yazmak gelmiyor içimden."
çok yalnızım, mutsuzum
göründüğüm gibi değilim aslında
karanlıklarda kaybolmuşum
...bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır
aradıkça batıyorum karanlık kuyulara
kimse duymuyor çığlıklarımı
duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor
bense insanların bu ilgisizliği karşısında ilgiye susamışım
ümidimi yitirmişim
biliyorum bir gün