“İçimde anlamını çözemediğim bir keder, öylece kaldım dünyada. Suların, denizlerin, okyanusların orta yerinde kaldım.”
Utanca boğulmuş bir iç çocuk evlilikte BİZ'i oluşturmaya engel olur; ilişkiyi korku, kaygı, keder ve öfkeyle doldurur. İç çocuk kendini 'önemsiz', 'tuhaf', 'değersiz', 'güvenilmez', 'sevilmeye layık olmayan' ve 'kimsenin ilişki kurmak istemediği biri' olarak görür. Kendini yalnız ve öksüz hisseder; hayatla ilgili her konuda kıskanç ve kaygılıdır!
Sayfa 116
Ahireti nazara almadan dünya zalim bir yere dönüşür. Kötülüğün anlamsız dili hayata egemen olur. Yaşadığımız haksızlıklar karşısında hissettiğimiz kırılganlık, üzüntü, keder, kızgınlık, öfke, kin ve nefret ahiret bağlamına oturtulmadan ele alındığında tam tamına çözümlenemez.
Sayfa 81Kitabı okudu
Hepimiz kendimizi gömdük geliyoruz.
Yakamızda birer gözyaşı fotoğrafı
Avuçlarımızda ölümden soğuk bir dua
Toprağın merhametine inanarak korkuyla
Birbirimizin omuzları üstünden
Mezarlığın dışındaki hayata bakarak
İçimizde dünyadan yapılmış bir keder
Bazı sözcükler böyleydi işte. Bir tanesi bile koca bir geçmişi canlandırabiliyordu. Yaşanmışlıklar, hayaletler, sevinç ve keder... Sıradan, basit bir sözcük bütün bunları geri getirmeye yetebiliyordu.
Sayfa 700Kitabı okudu
