A, diğerleri gibi bildik masalların peşinde değilmiş. Çok yalın bir sorunun yanıtını bulabileceği tek bir masal istiyormuş yalnızca.
Kimsenin "Hayır" diyemeyeceği biri olmak mümkün müdür? diye sormuş A.
Hayır, demiş Masal Bekçisi.
Dünyanın en güzeli bile olsan mı?
Evet, dünyanın en güzeli bile olsan, demiş Masal Bekçisi.
Kaldı ki, dünyanın en güzeli diye bir şey yoktur. Ama dünyanın en güzeline kim hayır diyebilir? diye ısrar etmiş A.
Her zaman biri vardır, demiş Masal Bekçisi. Hayat da bu yüzden hayattır zaten. Bu hesap edilemeyen "hayır"lar yüzünden.
Hayatın bir planı yoktur. Varsa da, bizim hayatlarımızı ve seçimlerimizi aşan bir plan olmalı bu, akıl erdiremeyiz, boş yere zaman yitirmeyelim.
Hangi yol ağzı, hangi kararlar için gereken zamanı tanır ki?
Zaman yalnızca geçer.
Rüyanın bittiği yerde başlayan bir masal yok mudur Prensim? İnsanların uyanıkken de sevildiği masallar ...
Kadınların güçlü olduğu anlarda, ilk küçümsedikleri şeyin, diğer kadınlar olduğunu anlıyor. Muştik'in sinemada söylediği masaldaki sözü anımsıyor: Bütün kızlar günün birinde kraliçe olmak ister!
Ve eklemek istiyor: Hiçbir memlekette iki kraliçe birden olmaz !
... belki de rüyaların hayattan daha bağışlamasız olduğunu düşünüyor.
Doğru saklanmış duyguların, sağlam fikirler kadar yol gösterici olduğuna inanıyor.
Bazı kadınlar arasında kadın olmanın yetmediği büyük uzaklıklar vardır.
Yaşlandıkça, olgunlaştıkça, yanıtlarım değil de, sorularım çoğalıyor. Ne tuhaf!
Masallar da sahiciliğini yitirmeye başladı, yapaylaştı, sahteleşti. Sanki onlar da çürüyorlar, içimiz gibi, gövdemiz gibi.
Sentetik masallar yaşıyoruz artık. Bütün oyunlarda naylon tadı var. Belki de ta eskiden beri böyledi bu; ama biz farkında değildik.
Sen kendini kendi masalından sürgün ettikten sonra, hiçbir masalı yurt tutamaz sın.
Herkes, bir başkası olmak ister aslında, dedi. Bunu sakın unutma! Bu yüzden kimse kendisi kalamaz. Bütün romanlar, hikayeler, piyesler, filmler bunun içindir; insana bir başkası olma imkanı sunmak için.
Ayna, yüzümüzün uğultusudur.
Her insanın kendine yaptığı ilk yolculuk, ayna yoluyla olmuştur. Her genç kız ve kadın, kendini ayna yoluyla keşfeder, ayna yoluyla yeniden şekillendirir ya da değiştirir. Herkes kendi yolculuğunun sırrını kendi aynasına sırlar. İnsan, kendine tuttuğu aynayla yolunu bulur.
Geçmişte ölüm yoktur. Eğer geçmişte kalmayı bir çeşit ölüm saymazsak tabii.
"Buzlu camlar kuşatmıştı içimi
İçim bende kaldı."
Metis YayınlarıKitabı okuyor
