Dün okudum ve bugün kalkıp ilk incelememi yazmaya karar verdim. Bu, yazarın okuduğum ilk kitabı olmasıyla birlikte ayriyeten ilk okuduğum gizem/gerilim kitabıydı.
Kitap hakkında en çok beğendiğim şey zaman geçişleriydi. Benim aklımı asla karıştırmadı ve fazlasıyla keyif verdi. Ayrıca kitabın en başından beri ufak ufak ipuçları verilmesi ve küçük sırların ortaya sayfa sayfa çıkması da çok güzeldi.
Ben, kitabın sonunda ortaya çıkacak olan Amy’nin ailesindeki katilin kim olduğunu ilk başlarda tahmin edemesem de 200lü sayfalara geldiğimde artık biliyordum çünkü fazlasıyla göz önündeydi. Kitabın finali ise bence tam bir hayal kırıklığıydı, her ne kadar katili bilsem de böyle bir kitaba böyle bir finali hiç yakıştıramadım, yazar çok daha iyisini yazabilirdi.
(Bu paragraf ucundan spoiler içerir) Sylvie ve Fenton’un olayına ise biraz şaşırdım açıkcası. Beklediğim şey olmamıştı kesinlikle. ‘Ben bunu nasıl düşünemedim ya?’ dedirtti. Yazar orada güzel bir oyun oynamış. Yine de annesinin 2sinin de gitmesinden sonra (gitmekten kastımın ne olduğunu okuyanlar anlayacaktır) kelepçe ve uyku ilacı olayına başlaması en büyük mantık hatalarından biriydi.
Kitabın içerisinde bu söylediğim şey hariç daha mantık hataları olduğunu da düşünüyorum. Yorumumu ana hatlarıyla yazmak istedim çünkü fazlası spoiler’a kaçabilir Puanım final ve mantık hataları (ve ekstra olarak beğenmediğim bir kaç şey daha) yüzünden 6/10. Beni gizem/gerilim ile tanıştıran kitap olduğu için seviniyorum çünkü bu tür okumaya devam edeceğim.
Neptün Cinayetleri 'de beni oldukça etkilemişti.
Kitabımıza geri dönecek olursak 1955 yılında başlayan bir sis perdesini aralamaya çalışıyoruz. Hikaye 2 kuşak içerisine oturtulmuş, 1989 ve 2013 yıllarında bu sırrın çözüm çabasına düşüyoruz.
Dili akıcı, sade ve kolay
