Bloğumdan alıntılama yapıyorum. Spoi içerebilir. Yazardan okuduğum beşinci kitap. Türk ve Ermeni toplumların geçmişlerine ve ilişkilerine yönelik detaylı yaptığı araştırma ile karşımızda olduğu kitap. Dostluk kurma çabası, ağrılı geçmiş, yüzleşmeler, ziyaretler ve anılardan oluşan mükemmel bir kitap. Keyifli okumalar.
Ağrı dağına hep aynı yandan bakmak bazen sıkıcı olabiliyor. Ece Temelkuran bir de diğer yanından Ermenistan tarafından bakıyor ve bize aslında ne kadar benzediğimizi anlatıyor.
Kitabı çok beğendim, şimdiye kadar Ermenilerle ilgili hiçbirşey düsünmedigimi farkettim. Yazar yaşananlardan ziyade hissedilene odaklanmış. İnsanlarin acılarini hissetmeyi ve hissettirmeyi başarmış. Maalesef geçmişte yaşanan olaylar sakıza dönüştürülürken bu durumdan asıl zarar gören Ermeniler ve Turkler göz ardı edilmis acı çeken Ermeniler ve üzülen Turkler gözardı edilmis ülkemde ve dünyada.Hepimiz etrafımıza sadece insan olarak bakmayı başarabilsek keşke...
Yazarın kalemini, anlatımını çok beğendim. Böyle önemli ve zor bir konuya değinmiş. Çok farklı bir pencereden anlatmış. Bence okunması gereken bir kitap. Okumanızı tavsiye ederim.
Kitabı bir nefeste okudum. Meğerse ne çok dertler yüklenmişiz ufacık gezegene. Toprağını sıksan bu dünyanın “zulüm , haksızlık , kan ve göz yaşı “ akacaktır. Ne çok şey sığdırmışız kısacık ömrümüze..
Ece Temelkuran’ın daha önce Muz Sesleri isimli kitabını okumuştum. Fakat bunun gibi bir tat vermemişti. Tam bir belgesel titizliğiyle hazırlanmış olan bu kitapta Ece Temelkuran gazeteci kişiliğini ortaya koymuş, çokta güzel yapmış. Türkiye’nin kanayan yarası olan Ermeni sorununa değinen ve Ermenilerle yaptığı röportajların yer aldığı kitap, yazarın anlatımıyla akıcı bir romana dönüşmüş.
Kitabın konusu itibariyle kimilerini rahatsız edecek olsa da kesinlikle tarafsız gözle okumanızı tavsiye ederim. Sizlere çok şey katacak bir kitap. Unutmayalım ki her sepette çürük elmalar vardır. Önemli olan özünü görmektir. İşte Ece hanım bunu gösteriyor bizlere.
İyi okumalar.
