Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Annem Beni Görsün
Filiz AygündüzAnnem Beni Görsün Yorumları ve İncelemeleri
Annem Beni Görsün yorumları ve incelemelerini, Annem Beni Görsün kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Annem Beni Görsün puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.610 üzerinden
Bu kitabı okurken burnunuza buram buram portakal reçeli kokusu gelebilir ve sıcacık bir dilim ekmeğin üzerine portakal reçeli sürmek isteyebilirsiniz delicesine. Ben sizi şimdiden uyarayım (:
Bana kalırsa reçel yapan herkese hüzün yakışıyor biraz. Karakterimiz Zeynep de öyle.. Hüzün yakışıyor gözlerine. Kayıpları var Zeynep'in. Yerini dolduramadığı boşlukları var. Tam gökte hissederken kendini, zaman zaman onu o boşluklara bir anda atanlar var. Imza gününde tanıştığı Alp tanıdığı herkesten başka mı? Boşlukları kendi kayıplarıyla mı dolduracak yoksa bir kayıp da o mu olacak? Bunların hiçbirini hemen bilemez Zeynep. Yaşamadan öğrenilmez bazı şeyler en nihayetinde. Üstelik tanıdığını sandığın yabancı olurken sana bir tesadüfle tanıdığın insanın ömür boyu senle kalıp kalamayacağını da kimse bilemez. Alp ve Zeynep.. Sanki onlar birer kahve içimlik sohbetlerini ederken bende onlarla aynı masada oturdum. Sanki birlikte ağladık gidenlerin ardından ve sanki birlikte kahkahalar attık gelenler için. Iki karakterde de herkesin kendinden bulacağı çok şey var. Yaşananlar da bir o kadar hayattan. Bizden. Ruhumun dinlendiğini hissettim kitabı okurken. Kimi hastalıklar vardır çünkü şifası sadece insandır. Onlar birbirine şifa olurken ben de buna şahit okurken aksi düşünülemezdi. Severek, bir ayazda okuyacağınıza eminim. Keyifli okumalar..
Annem Beni Görsün|
... "Travmasız çocukluk var mı ki?"
Alp o gün imza gününde en arka sırada sıkılmış tavırlarıyla dikkatini çekmişti yazar Zeynep hanımın, her bir imzadan sonra ona bakmadan duramıyordu. Sıra ona geldiğinde öğrendi, aslında arkadaşı Emir için imza almaya geldiğini. "Epey beklediniz, sıkıldığınızı gördüm." dediğinde söylemişti aslında Alp görülmenin güzel olduğunu... Böyle başlamıştı hikayeleri daha sonra karşılaştıkları mekanda oturup numaralarını almalarıyla devam etti. Her geçen gün daha çok bir şeyler paylaştılar kendilerinden, ilişki içinde buldular kendilerini.Çok kayıplar vermişti Zeynep. Alp'in de vardı kayıpları. Her şey bu kadar güzel giderken bir gün Alp'in ablası aradı Zeynep'i. O görüşmeden ayrıldığında dünyası başına yıkılmıştı Zeynep'in. "Neden" dedi hep neden... Herkesin çocukluğunda travma/lar var, bu zamandaki bizi yapanda onlar bir bakıma. Bazısı olumsuz izler bırakırken bazıları olumlu izler de yaratabilir bizde;aynı yaraları alsakta aynı tepkileri vermiyoruz. Bu yüzden çocukluk deyip geçtiğimiz dönem aslında hayatımızın en temel kısmı. Aslında kitapçıda rastgelip dikkatimi çekmişti Annem Beni Görsün kitabı bu kadarını düşünmemiştim, beni etkiledi diyebilirim. Çünkü böyle bir olay beklemiyordum doğrusu. Bu yüzden inceleme hakkettiğini düşündüm, çok spoiler vermek istemiyorum ama okumanızı tavsiye ederim. Okurken yanınıza portakal alabilirsiniz çünkü bol bol kokacak :)
184 syf.
9/10 puan verdi
Boşanma dilekçesi verip dönüş yolunda ne yapacağımı düşünürken, birden Migros'a girip indirimdeki kitapları incelemeye başladım. Turuncu renkte kapağı ilgimi çekti ve fiyatı en ucuz olan kitaptı. İlk kez ne anlattığına hiç dikkat etmeden, arka kapağına bile bakmadan rastgele bir kitap aldım. En fazla 19 liram boşa giderdi.
Dün akşam okumaya başladım, uyku bastırınca bugün tamamlayabildim.
Uzun zamandır satırların altını çizerek kitap okumayı bırakmıştım. Bu kitapla yeniden o alışkanlığıma döndüm. Ve bir dizeyi çizerken, içimde o adresini bilemediğim yer de çizildi ve sızladı.
"Annesinin doyuramadığını, hiçkimse doyuramaz."
Annesi yüzünden travmalar yaşamış ve yıllarca verdiğim onca çabayı elinin tersi ile itmiş eşimin beni hiç görmemiş olmasına artık dayanamadığım için girdiğim bu yol ayrımında, yazar sanki "seni de gördüm" dedi bana. Bütün çabamız görülmek içindi ve görmek istemeyen bir çift göze, ne yaparsanız yapın faydası olmuyor.
Çok samimi bir hikayeydi. Umut verdi. Çoğu kez gerçeklik algımı yıksa da, içimde hep "lütfen bir şeyler düzelsin, lütfen böyle bitmesin" diye dua ettim satır aralarında.
Onca zaman turunç reçeli yaptım ama hiç portakal reçeli denemedim. Şimdi ben de çok yakında başlayacak yalnızlık hikayemde, sorunlarla başa çıkamazsam, portakal reçeline sığınacağım ihtimal ki.
İyi ki yolumuz kesişti yazarla. Sevgiyle.
AKICI BİR KURGU
Kitabın kurgusu kuvvetliydi. Akıcı bir şekilde okudum. Sonu güzel biten kitapları severim. Alp'te bir şeyler olduğunu anlamıştım başlarda. Mehtabın dediği gibi mükemmel erkek yoktur.
Etraf portakal kokuyor okur, içine o esansı çekinçe çocukluğun ya da mahalledeki teyzelerin kaldırımda oturarak güneşi batıran kâh hüzünlü kâh neşeli halleri geliyor akla...
Bir Zeynep'i tanı önce, fazla kaybı var bu hayatta. Teyze, anne, baba, sevgili... Kim kaldı Zeynep'i tanıyan? Kayıplar öyle ani gelir ki insan düştüm dediğin yerde seni daha dirayetli hale getirir bu hayata karşı. Zeynep, onca yaşanılan badireden sonra bir kitap yazdı. Ne yazdı değil, yazdıktan sonra ne oldu buradaki asıl sorumuz sevgili okur.
Alp'i tamda kendi imza gününde gördü. Aşk mı? Yaralara ortak bir melhem mi? Hadi geç şu masaya benimle birlikte çünkü Zeynep ile Alp'in koyu sohbeti pek keyifli olacağa benziyor.
İki hayata yenik insanı tanıyıp birkaç kelam edersek belki de o özlediğimiz portakal reçelini duyumsarız, ne dersin?
#annembenigörsün #filizaygündüz #dogankitap