“Sevda hayatı bir çiçek bahçesidir ki buradan sadece bir seyirci sıfatıyla geçenler de vardır. Onlar biraz daha ilerde bir şey koparabilmek ümidiyle geçerler, geçerler, nihayet artık koparılacak bir şey kalmaz, geri dönmek de mümkün değildir. Bunların mezar taşlarına, “Yaşamadılar,” kazınabilir. Bunlar öyle bir sınıftır ki beceriksizlerden, mahcuplardan, korkaklardan meydana gelmiştir.”