Gürgen ağacının dilinden anlatılan, insanoğlunun vahşiliğini, acımasızlığını içiniz yana yana okuyorsunuz. Şu zamana kadar ağaçların da dilleri, düşünceleri vardır diye bir düşünce gelmemişti aklıma. Ancak bu kitabı okuduktan sonra açıkçası çok derin düşüncelere daldım. Kitapta ağaçlar aslında her şeyin farkında ve sonlarını beklemekteler. Ancak gürgen ağacı kesildikten sonra ne olacaklarını düşünüyor ve düşündürüyor. Gerçekten acayip bir şekilde etkiliyor insanı. Eğri büğrü ağaçların odun olacağını düşünüyor, kendisinin ise odun olmak yerine dimdik bir şekilde büyüyerek en azından pencere, beşik, gitar, oyuncak vs. olabileceğini hayal ediyor. Ama ne olduğunu ben söylemiyim siz okuyun. Gürgen ağacının olacağı şey için çıktığı yolculukta başına gelen, yaşadığı olaylar da bir o kadar etkileyici ve düşündürücü.
Burada dik durmak, öldükten sonra (kesildikten sonra) ne olacağını düşünmekten kasıt, insan oğluna verilen mesaj, ne olursa olsun dik durmaktan vazgeçme, öldükten sonra da hayatta kalabilmenin yollarının olduğu (işe yarar bir şeylerin bırakılması, düşünceler ile, yaptıklarımız ile varolmak vs.)
Hasan Ali Toptaş hayranım sana. Bana, belki de kırk yıl düşünsem aklıma gelmeyecek şeyleri düşünebilme fırsatı verdiğin için.
