"Arcuna; "İnsanı kendi isteği dışında, sanki karşı koymaya hiç gücü yokmuş gibi günaha iten şey nedir?
Krişna;
Tutkudan doğan aç gözlülük ve öfke. Bütün kötülüklerin anası, ruhun düşmanı, yıkıma götüren şey budur....'
Der kitabın bir yerinde....öyle çok cümleyi işaretledim ki, tekrar tekrar okuyup, hâl olana kadar okumak için.... Okurken zor olduğunu söyleyip dursa da beynim, içimden bir ses hep " zor ama İmkânsız değil" dedi......işte bu çatışmalar için; ruh-beden-zihin dinginliği şart... Hep içimde bir savaş var.... Yol uzun ben de istekliyim... Daha ne olsun...
Kitaba gelirsek, Doğu Bilgeliğinin en önemli belgelerinden biri olan ,2500 yıl önce ortaya çıkan Vyasa tarafindan söylendiği düşünülen ünlü Hint Destanı " Mahabharata"nın içinde yer alan bir bölüm bu kitap...
Krallığı paylaşamayan iki güçlü akrabanın savaşını anlatıyor.
Daha önce savaşın tamamını okumuştum. Bu kitap da daha çok içsel yolculuk için yol gösterici.... Bhagaadgita ( Kutsal Ezgi)... Çeviri için #sevdaçalışkan a teşekkür ederim. Akıcı ve anlaşılır idi.
Kitapta hoşuma giden konuşmalardan biride," Arcuna Krişna'ya der ki; savaşacağım taraf akrabalarım, eşim, dostum. Nasıl onları öldürebilirim. Öldürdükten sonra ben nasıl eski ben olurum. Nasıl devam ederim kılıcımda onların kanları ile.... "
İşte bu cümle...... Savaşın kazananı olmadığını nasıl da anlatıyor değil mi?
