“Annem hakkında yazıyorum çünkü onu dünyaya getirme sırası sanırım bende.”
Annesinin ölüm haberini vererek metne başlıyor Annie Ernaux. Yaşadığı acının altında ezilirken “O benim için gerçekten anlam ifade eden tek kadındı” diyor ve annesiyle ilgili anılarını yazmaya karar veriyor.
Annesinin büyüdüğü ortamı anlatmakla başlıyor yazar. Küçük bir Normandiya kasabasında pek çok çocuktan biri. Çocukluğu, gençliği, babasıyla tanışması, anne olması, iş hayatı.. Kısacık metinde koca bir ömür anlatılıyor. Sonra anne kız ilişkisine değiniyor yazarımız, hem çok güçlü hem çok kopuk. Ama çok yalın. Yalnızca kendi annesiyle olan ilişkisini değil, bence her kadının annesiyle olan ilişkisini anlatıyor.
Annie Ernaux okumaları yaparken en etkilendiğim nokta yazarın yalınlığı ve mesafesi. Sonuna kadar hissettiyor size sadeliği. Bence gücü de buradan geliyor zaten.
Kısa sürede okunan ama etkisi yüreğinize işleyecek bir metin. Yazarla ilgilenenlere tavsiyemdir.
Okuyacak olan herkese şimdiden keyifli okumalar diliyorum.
“Artık sesini duymayacağım. Olduğum kadın, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, elleri, tavırları gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu.”
