Descartes Felsefesine Giriş
Afşar TimuçinDescartes Felsefesine Giriş Sözleri ve Alıntıları
Descartes Felsefesine Giriş sözleri ve alıntılarını, Descartes Felsefesine Giriş kitap alıntılarını, Descartes Felsefesine Giriş en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her büyük düşünce sessizlikte dünyaya gelir.
Sayfa 55Kitabı okudu
Eski kitapları okumak geçmiş yüzyılların değerli insanlarıyla oturup konuşmak gibidir.
Sayfa 73Kitabı okudu
Bize yanlışları getiren acele yargılardır.
Sayfa 65Kitabı okudu
İyi bir zihne sahip olmamız yetmez, önemli olan onu iyi kullanmaktır.
Sayfa 64Kitabı okudu
Sonra, filozofun genelgeçer bir önerisi vardı: hepiniz, diyordu, bir kere her şeyden tam tamına kuşkulanın.
Sayfa 63Kitabı okudu
"Descartes insanlardan uzakta yaşadı, çağında hiçbir yapıt onun yapıtından etkilenmedi. Ama çağının temel özellikleri onda bütün arılığıyla yansır: çağının bilincidir sanki o"
Sonunda evrensel kuşku şu apaçıklık noktasına gelir dayanır: her şey boş olsa bile, bu her şeyin boş olduğunu düşünebilen ben'in herhangi bir şey olması gerekir, bir başka deyişle her şeyin varlığı tartışma götürebilir, ama her şeyin varlığından kuşkuya düşen ben'in varlığından kuşkuya düşülemez, çünkü varlığı öylesine sağlam, öylesine kesin duyulan bir şeydir ki o, olumsuz kuşkucuların en saçma kanıtlarıyla bile sarsılamaz, öyleyse bu temel, bu ben temeli, bir felsefe kurmak için ilk temel olarak, çok sağlam bir ilk temel olarak, birinci ilke olarak alınabilir. Böylece, uzun aramalardan sonra Descartes bir cogito ergo sum (düşünüyorum öyleyse varım) temeline ulaşır.
Sayfa 79Kitabı okudu
Evet, kişinin ahlak açısından güçlülüğü, böylece, kendine, tutkularına söz geçirme gücüyle belirgindir. «İstemin tutkuları kolayca yendiği ve tutkularla beraber ortaya çıkan bedensel devinimleri durdurduğu ruhlar güçlü ruhlardır». Böylece Descartes ahlaklı insanı kendine egemen insan olarak tanımlar. Bazı kişiler iyi'yi ve kötü'yü bilen, bu iyi kavramı üzerinde sağlam yargılara sahip olan insanlardır, bu yargıları izleyerek eylemlerini bir düzene koyarlar. Bazı kişiler de çok güçsüzdür, onların istemleri bazı yargıları izleyebilecek gibi değildir. İkinci türden insanlar kendilerini tutkuların eline bırakırlar, çoğu birbiriyle çelişen bu tutkuların itip çekmeleri arasında güç durumlarda kalırlar. Bu nasıl olur? «Korku ölümü aşırı bir kötülük, ancak kaçarak kurtulunabilecek bir kötülük diye belirlerken, gözüpeklik bu kaçışın çirkinliğini ölümden daha kötü bir şey olarak gösterir; bu iki tutku istemi ayn biçimlerde etkiler, istem bazen birine bazen öbürüne başeğerken durmadan kendisiyle çelişir ve mutsuz
olur».
Sayfa 137 - bulutKitabı okudu
Her büyük düşünce sessizlikte dünyaya gelir.
İnsan için önemli olan şeylerden biri de acıdan kaçmayı bilmektir.
Dış dünyaya, nesneler dünyasına baktığımız zaman bu dünyanın devingen bir dünya, bir bitmez devinimler dünyası olduğunu görürüz. Şöyle der Descartes bu konuda: «Dünya da aralıksız süren bir çeşitli devinimler sonsuzluğu bulunduğunu görüyorum. Günleri, ayları, yılları oluşturan en büyük devinimleri gördükten sonra, bakıyorum Yer'in buharları bulutlara doğru durmadan çıkıyor sonra iniyor, hava her zaman rüzgarlarla sallanıyor, denizler hiç durulmuyor, çeşmeler ve ırmaklar aralıksız akıyor, en sağlam yapılar sonun da yıkılıp gidiyor, bitkiler ve hayvanlar doğuyor ve ölüyor, kısacası değişmeyen hiçbir şey yok. Buna göre hiç durma dan devinen sayısız küçük parçacığın yalnızca alevde değil tüm cisimlerde bulunduğunu, eylemlerinin çok şiddetli olmadığını, çok küçük oldukları için de herhangi bir duyumuzla algılanmaktan uzak kaldıklarını görüyorum»
Ne yoksulluktan, ne sürgünden, ne zindandan, ne ölümden korkmalı, ama korku denilen şeyden korkmalı.
Zor şeylerin daha güzel olduğuna inanmak ölümlülerin ortak yanlışıdır.
Evet "kuşkulanılabilir her şeyi yanlış diye belirlemek yararlıdır," ancak "biz bu kuşkuyu eylemlerimizi gerçekleştirirken hiç mi hiç kullanmamalıyız, çünkü yaşamımızdaki davranışlarımızia ilgili olarak çok zaman yalnızca sanı değeri taşıyan görüşleri izleriz, nedeni de işlerimizi yaparken eylemde bulunma fırsatlarının hemen her zaman daha biz kuşkudan kurtulmadan gerçekleşmesi zorunluluğudur."
Sayfa 78Kitabı okudu
"Birinci kural: doğruluğunu apaçık bilmediğim bir şeyi doğru diye almamak, yani acelecilikten ve önyargıdan özenle kaçınmak, yargılarımda zihnime açık ve seçik bir biçimde gelen ve hiçbir biçimde kuşkuya koyamadığım şeylerin dışında herhangi bir şeyi tanımamak.
İkinci kural: inceleyeceğim güçlüklerden herbirini olabildiğince parçalara ayırmak ve onları en iyi çözülebilecek duruma getirmek.
Üçüncü kural: düşüncelerimi en basit ve tanınması en kolay olan nesnelerden başlayarak ve yavaş yavaş, derece derece ilerleyerek en karmaşık bilgilere kadar götürmek ve doğal olarak birbiri ardından gelmeyen şeyler arasında da bir düzen varsaymak.
Sonuncu kural: her yerde bütünsel saymalar ve en genel gözden geçirmeler yaparak hiçbir şeyi dışta bırakmadığımdan güvenli olmak."
Sayfa 76Kitabı okudu