Dumanaltı
Nezihe MeriçSözler ve Alıntılar
Benim de lâyığım buymuş demek ki, değiştiremediğime göre...
Peki nerede o insanlar şimdi? Ölmek nasıl bir şey ki?
Güneş açmıştı o çekingen mavi gözlerinin göğünde. Hem kaç güneş. Dünya güneşinin lafı mı olur, insanın sevinci, umudu, düşleri vurduğunda gözlerinin içine...
Sayfa 125Kitabı okudu
Yorgundum. Sinirlerim haraptı. Birikmiş tüm sıkıntıları, kırgınlıkları, acıları, hırsları, gerginlikleri bir araya toplayarak hüngür hüngür ağlamak istedim. Yapamadım. Katıldım kaldım.
Sen sevmeyi bilen bir kızsın. Sevmeyi bilen, bir yolunu bulur yaşamanın da.
¶¶
Umut'a Tezgâh Kurmak (2/2)
Orta 1'de küçük bir kızdım. Ölümüne dek hep kollamıştır Ali Fuat hoca beni. --Düşündükçe daha çok anladım: Belli bir eğitim düzeni içinde yetişmediğimizden, hep böyle birileri girdi yaşamımıza. Okuma, öğrenme yolları açtı bize, kendince. Peki ne okuduk, ne öğrendik! İşte Hocanım'a hep bunu anlatmaya çalıştım başlangıçta. <<Öğretmenin asıl çilesi budur Hocanım,>> derdim. Onun Batı'da eğitilmiş düzenli kafası pek anlayamazdı. Hay Allah! Bize doğru dürüst Atatürk ilkelerini bile öğretmediler. Biz öyle bir kavram kargaşası içinde yetiştik ki, bir dünya görüşü edinmek şöyle dursun, ona giden eğitim yollarını bile bulamadık. Bir düşün serüvenimiz bile olmadı. Yalapşap bir şeyler öğrendik. Bu öğrendiklerimizle kişisel bunalımlarımızı bile çözemedik. Hep bunaldık. Ben üstelik öğrenme acısı yanısıra, öğretemememenin de derdini çektim. Derttir dert! Öğrenmeye sıvandığımda --Hocanım böyle der-- geç kalmıştım.
¶¶
1976, Boğaz
Sayfa 112 - Can YayınlarıKitabı okudu
¶¶
Din demek insanları sevmek demek. İnsanları sevmek demek, hileci olmamak, sevmenin tüm kurallarını yerine getirmek demek. Geri yanı vız gelir bana.
¶¶
Sayfa 137 - Can YayınlarıKitabı okudu