Toplumcu realist yazar Orhan Kemal bu eserinde yoksulluk, işsizlik, adaletsizlik ve sömürü düzenine dikkat çekmekte ve ezilen halkın yaşam mücadelesini, ekmek kavgasını anlatmaktadır. Kemal, öykülerinde döneminin sosyal, ekonomik, siyasi koşullarını olduğu gibi yansıtırken aynı zamanda insanların içinde bulunduğu psikolojik durumları da detaylıca aktarır. Yazar eserlerinde işlediği tüm acı dolu, hüzünlü, hayat hikâyelerine ve olumsuz koşullara rağmen yine de güzele, iyiye olan inancını, umudunu kaybetmez ve direncini sürdürür.
Öykülerindeki kahramanlar halkın içinden seçilmiş sıradan insanlardır. Toplumu oluşturan insanların değer yargılarındaki yozlaşma işlenirken, yalnızca kendini önemseyip, çevresinde yaşananlardan bihaber, sorumsuzca ve bencilce davranarak yaşayan insanlara dikkat çekilir. “Ekmek Kavgası”nda da geçim derdinde olan insanların yaşadıkları zorluklar anlatılırken aynı zamanda onlar vasıtasıyla topluma ayna tutulur.
Eser, yazarın zaman zaman memleket şivelerini de kullandığı yalın, gerçekçi ve yer yer ironik anlatımıyla öne çıkarken; bir kez daha insanların şapkayı önüne koyup düşünmelerini, hayatı sorgulamalarını ve yanı başlarında olan olumsuzluklara karşı duyarlı davranmaları gerektiğini vurgular.
