"Hasta çocuklar yoktur, hasta aileler ve hasta toplumlar vardır!"
Kitap ile ilgili ne söylesem mutlaka eksik kalan bir şeyler olacak biliyorum. Öncelikle yukarıdaki cümle kitap kapağından ve kitabın özü diyebilirim. Ancak bu kadar değil, aşk, evlilik, ait olma, ait hissetmeme, hayatın içinde olma, kendin olma/olamama gibi önemli konularda önemli mesajlar vardı. Bazen okurken kim neyi söylüyordu karışıyor gibi geldi ama bununla ilgili yazar kitabın sonunda açıklama yapmış. Yazar 20 yaşında yazmaya başladığı bu kitabı 24 yaşında tamamlamış ve sonradan yaptığı düzenlemede üzerinde kasıtlı olarak çok oynamadığını belirtiyor. Zaten hayat dediğimiz şey de karmakarışık değil mi? Hangimizin hayatı toz pembe? Hangimiz hiç bir travma yaşamadan gelebildik bu yaşa? Hangimiz tam olarak anlaşıldığımızı hissettik. Kim herşeyi tamamlıyor ki bu hayatta. Bütün bunlar kitabı okuduktan sonra okuyucunun kafasında dönüp duran sorular, sorgular...
Aile, toplum ve öğretmenler olarak bir çocuğun dünyasına ulaşamayışımız, önyargılarımız... Bir çocuğa el birliğiyle yaşattığımız travmalar... Herkesi herkesleştirme çabalarımız, adını Koyamadığımız bir durumu kabullenemeyişimiz... Pek çok toplumsal ve psikolojik mesajlar veriyor yazar. En başında söylediğim gibi neyi yazsan biliyorum bir şeyleri eksik bırakacağım. Elimden hiç bırakmak istemeden günlük işlerimin yoğunluğuna rağmen üç günde bitirdim. Ve ilk fırsatta yazarın diğer kitaplarını mutlaka almak istiyorum. Okumadıysanız bir an önce okuyun derim. Keyifli okumalar.
