Hayal Meyal, Tarık Tufan'ın satırlarında kaybolduğum kitaplarından biri oldu. Her yazdığı kitabını okumayı o kadar çok seviyorum ki şiirsel bir dille satırların arasında yolculuk yapmak beni dinlendiriyor.
Genç bir adam ve yıllar sonra eski yaşadığı evine, mahallesine dönmesiyle başlıyor her şey. Yaşadığı hatıralarıyla yüzleşmeye başlıyor tek tek. Sevdiği insan ve yaşadıklarını anlatıyor. Kitabın her satırında sevdiğine olan özlemi ve onu aramasını. Geçmişe olan özlemini.
Karmakarışık ruhsal durumlarını, yaşadığı çaresizce geçen günlerini ve bütün bunlardan sığınmak için gittiği Nurettin Efendi yani Nefes Saatçisini anlatmış Tarık Tufan bizlere şiirsel bir dille.
"İnsan bir kere âşık olmaya görsün. Her şeyi sevdiğine yormaya başlıyor." Kitapta en sevdiğim cümlelerden biri oldu.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.
Ben seni arıyorum.
Çizerek okuduğum bir kitap oldu. Belki yıllar sonra kitabı elime alıpta baktığım da merak ediyorum çizdiğim satırlar bana neler hatırlatacak.