Hikayemin İncindiği Yerdeyim
Ayşe ÜnüvarHikayemin İncindiği Yerdeyim Sözleri ve Alıntıları
Hikayemin İncindiği Yerdeyim sözleri ve alıntılarını, Hikayemin İncindiği Yerdeyim kitap alıntılarını, Hikayemin İncindiği Yerdeyim en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kelimelerinden tanıdı, kelimelerinden okudu kalbini. Kelimeleri yaktı içini ve kelimeleriyle durulandı. Noktaya değdi özü, yıkıldı kül perişan oldu. Virgülde durdu; aynı kaygı, aynı hoş, aynı iç çekiş vardı...
"Zamanın da bir zamanı var!" dedi sonra usulca aynı kader!
Sustu! Kelimeler bağrının en yanık yerinde dönüp duruyordu oysa. Akşamın kızıl kapısı açıldı, açılacakken aralandı dudakları. Neden diyecekti ki içine bir el değdi, yine sustu.
İçimde kurtarılamayı bekleyen acı kimin? İslığina doyamayan şu garip rüzgâr ne istiyor benden? Eksiğini almaya gelmiş gibi hınçla yerden yere vuruyor her şeyi. Benden almadığı ne kaldı feleğin? Söyle ey cümle, neden durmadan beni yazıyorsun?
... o da başkalarının anılarını taşıyanların yorgunluklarından yorulmuştu. O vakit kalbine eğilip; taşımaktan çok ânı yaşamanın tadına varmasını fısıldadım!
Yok o kadar uzun boylu değil, nasibi kadar, nasibin kadar her bir şey...
"Çocuk" demiştim; "Neden hep en uzağa bakarsın?" "Uzak, vardığımız yer olacak" demişti.
"Zamanın da bir zamanı var!" dedi sonra usulca aynı kader!
Aynı, hep aynı! İnsanlar neden hiç değişmez, insanlar neden hiç anlamaz, insanlar yalnızlığı neden hiç bilmezler?
Oysa insan tek cümleydi ve hepimiz aynı cümlenin başka harfleriydik.
Sayfa 45Kitabı okudu