Hikayemin İncindiği Yerdeyim
Ayşe ÜnüvarHikayemin İncindiği Yerdeyim Gönderileri
Hikayemin İncindiği Yerdeyim kitaplarını, Hikayemin İncindiği Yerdeyim sözleri ve alıntılarını, Hikayemin İncindiği Yerdeyim yazarlarını, Hikayemin İncindiği Yerdeyim yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Zamanın da bir zamanı var!" dedi sonra usulca aynı kader!
Kelimelerinden tanıdı, kelimelerinden okudu kalbini. Kelimeleri yaktı içini ve kelimeleriyle durulandı. Noktaya değdi özü, yıkıldı kül perişan oldu. Virgülde durdu; aynı kaygı, aynı hoş, aynı iç çekiş vardı...
Sustu! Kelimeler bağrının en yanık yerinde dönüp duruyordu oysa. Akşamın kızıl kapısı açıldı, açılacakken aralandı dudakları. Neden diyecekti ki içine bir el değdi, yine sustu.
İçimde kurtarılamayı bekleyen acı kimin? İslığina doyamayan şu garip rüzgâr ne istiyor benden? Eksiğini almaya gelmiş gibi hınçla yerden yere vuruyor her şeyi. Benden almadığı ne kaldı feleğin? Söyle ey cümle, neden durmadan beni yazıyorsun?
Yok o kadar uzun boylu değil, nasibi kadar, nasibin kadar her bir şey...
"Çocuk" demiştim; "Neden hep en uzağa bakarsın?" "Uzak, vardığımız yer olacak" demişti.
"Zamanın da bir zamanı var!" dedi sonra usulca aynı kader!
Aynı, hep aynı! İnsanlar neden hiç değişmez, insanlar neden hiç anlamaz, insanlar yalnızlığı neden hiç bilmezler?