“..biz kadınların yazgısı hep erkekler eliyle, erkekler için çizilmiyor mu?”
.
Balzac, Louise ile Renee’nin hikayelerini anlatıyor.Manastırda birlikte geçen 9 yıl sonrası evlerine dönen iki kız,bu dostluklarını birbirlerine yazdıkları mektuplar aracılığıyla sürdürüyor. İkisinin düşünceleri ve hayalleri çok farklı..Biri aşksız evliliği imkansız bulsa da diğeri evliliğe toplumsal bir olgu olarak bakıyor sorumluları beraberinde getiren..
.
Karakterlerin yaşadıklarının arka planında kadının dönemin Fransa’sındaki yerini de anlamlandırabiliyoruz. Miras hakkının olmadığı, eşlerinin refahı için tüm fedakarlıkları yapması beklenilen kadınlar..
.
Balzac, kurgusu ve karakterlerin iç dünyalarını açıkça paylaşmasıyla (ve özellikle sonuyla!) keyifli bir okuma sunuyor.
.
“Evlilikte aşk büsbütün rastlantısal bir şeydir, her şeyi yönetecek olan yasayı onun üzerine kurmak olanaksızdır.”
