İleri Bakmak
Vera Panovaİleri Bakmak Gönderileri
İleri Bakmak kitaplarını, İleri Bakmak sözleri ve alıntılarını, İleri Bakmak yazarlarını, İleri Bakmak yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşam ileriye bakmaktır.Sen görmeyecek olsan bile, ilerideki hayata bakmak,onu hazırlamak için çalışmaktır.İleri bakmak, ilerisi için çalışmak insanı insan yapan içgüdüdür.
İnsanların her şeyden memnunum, minnettarım, daha başka bir şey istemiyorum diyeceği bir gün gelecek mi? Hayır, böyle bir gün asla gelmeyecek. Toprak yeni tohumları almaya daima hazır kalacak, inşaatların iskeleleri hiç sökülmeyecek. Ve kim durmadan ölüm sözünü tekrarlarsa; ondan yaşayan hiçbir şey beklenmeyecek.
Sayfa 252Kitabı okudu
Savaş onu Ukrayna'ya sürükledi. Bölük komiseri olarak atandı. Görevlerini hep canla başla, sanki barış zamanındaymış gibi düzenli şekilde yerine getirdi. Ne var ki bu görevlerini uzun süre yapma şansı bulamadı. Kiev yakınlarında bir Alman mayınına basarak yaralandı. Yarasından başka, ciddi bir şoka girdi, iki ay görme ve işitme kaybı oldu. Kör,
(...)En iyi mühendisleri ve teknisyenleri, torna atölyesinin şefini, Stakhanovit çelik dökümcülerini ve montajcıları yanlarına aldılar.(...)
Ç.N. : Stakhanovit, Sovyetler Birliği döneminde çok sıkı ve olağanüstü verimli çalışan işçilere verilen unvan. Bu unvan 1935 yılı kampanyasında Stalin tarafından kömür madencisi Aleksey Stakhanov’a çalışmalarında gösterdiği olağanüstü çaba ve verimlilik nedeniyle verilen ödül ve basın tanıtımının ardından kullanılır olmuş.
(...)Narkom bu planda yüzde on beşlik bir azaltma yapsa ne zararı vardı?(...)
Ç.N.: Narkom, Narodniy Komisarriat, Halk Komiserliği
İnsanlarda bir kutlama duygusu vardı, çünkü o sabah Stalin'in günlük bildirisi Kızıl Ordu'nun son çarpışma haberlerini verdi.
Sesi her Sovyet yurttaşına aşina olan radyo spikeri Levitan yavaşça okuyordu;
"Ocak-Şubat 1945 taarruzunun kırkıncı gününde Kızıl Ordu, Alman birliklerini üç yüz yerleşim yerinden sürerek çıkarmış, silah, cephane, tank ve uçak imal eden yüz kadar fabrika, iki bin dört yüzden fazla istasyon ele geçirilmiş, on beş bin kilometrelik tren hattının kontrolü sağlanmıştır. Bu süre içinde en az üç yüz elli bin Alman askeri ve subayı esir alınmış ve en az sekiz yüz bin Alman askeri öldürülmüştür. Yine aynı devrede üç bin kadar Alman uçağı, dört bin beş yüz civarında Alman tankı ve on iki bin kadar tüfek ele geçirilmiştir.
"Sonuç olarak Kızıl Ordu, Polonya'yı tümüyle ve Çekoslovakya'nın bir bölümünü özgürlüğüne kavuşturmuş, Budapeşte alınmış, Almanya'nın Avrupa'daki son müttefiki Macaristan savaşın dışına çıkarılmıştır. Doğu Prusya ve Silezya işgal edilmiştir. Brandenburg ve Pomeranya hattında savaşa devam ederek Berlin'e yaklaşmıştır."
Onbeşine gelince hepsinin anlamsız olduğunu düşünmeye başladı. Düşünmeye değer tek şey vardı: Aşk. Aşk üzerine yazılmış acı, tatlı şiirler. Hangi kitabı açsan aşkı bulursun. Tiyatro aşktan bahseder; şarkılar aşkı söyler; danslar aşkı ifade eder. Lenski aşkı yüzünden hayatını kaybetti. Onegin'i aşk mahvetti. Demon, Tamara'yı öldürücü zehir olan öpüşüyle öldürdü. Anna Karenina kendini trenin önüne attı. Nedir aşk? Güllerin arasından gelen bir esinti... Yok, kanın altın ışıltısı... Sulamith, Isolda, Juliet, Lady Hamilton, Isadora Duncan... Binlerce yıl önce bugünkü gibiydi. Bugün de binlerce yıl önceki gibi...
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
Aşk ile sevmek bir güzelliği
Ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
İşte yüzünde badem çiçekleri
Saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
Sen misin seni sevdiğim o kavga,
Sen o kavganın güzelliği misin yoksa…
Bir inancın yüceliğinde buldum seni
Bir kavganın güzelliğinde sevdim.
Bin kez budadılar körpe dallarımızı
Bin kez kırdılar.
Yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
Bin kez korkuya boğdular zamanı
Bin kez ölümlediler
Yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!*
*Şiir kitapta geçmemektedir; Adnan Yücel'e aittir.Kitabı okudu
Şimdi hepsi geçip gitmişti. "Geçmiş artık mazidir", "Eski güzel günler..." der insanlar hep. Ama her geçmiş gün güzel değildi ki. Hafızanızdan silmek istediğiniz günler vardır. Hiç yaşamamış olduğunuza inanmak istersiniz.
Sayfa 167Kitabı okudu
Akrabalık... Çok önemli bir şey! Ama affet beni kardeşim bugün benim ozalitlerim üzerinde çalışan kadın bana senden daha yakınsa... O ve ben tek ve aynı görevin içine çekilmişiz. Tek bir organizma oluşturuyoruz.(...)
”Hayat özgürce büyüyen asil bir ağaçtır. Onun üzerine süsler asmak çok saçma. Onlarsız güzel o!”
“Sen duygusal bir çocuksun Saşko, duygusal insanlar iyi eğitim almazsa hayatta çok sıkıntı çekerler”
Listopad çocukluğundan beri annesiyle gurur duyardı.
Bu, erkekçe bir gururdu. Onun konuşmasını, yürüyüşünü severdi. Yüzünü güzel bulurdu. Sesi alçaktı ama o bunu bilerek yapar, karşısındakine aslında yüksek sesle konuşabileceğini ama bunu yapmadığını duyumsatmak isterdi.
Altmış iki yaşındaydı. Oğlundan on yedi yaş büyüktü. Koyu renk saçlarının arasına griler düşmüştü. En çok elleri yaşlanmıştı, adaleleri sertleşmişti, güzel değildi elleri. Yine de elliden fazla göstermiyordu. Hâlâ güzeldi. Ama bir zamanlar ne kadar güzeldi o!
Ne uzun ne kısa boyluydu. Az bir şey zayıf, uzun bacaklıydı. Hafif ve çevik hareketliydi. Yüzü kartal gibi, teni zeytuniydi. Allık sürmemişti. Uzun koyu renk kaşlarının altında kahverengi gözleri vardı. Ağzının rengi çok hoştu, dişleri inci gibiydi. Saçlarını örmek için açtığında dizlerine kadar iniyordu.
Kadınlar onda güzellik olmadığını düşünürlerdi. Hatlarında hiçbir yuvarlaklık yoktu. Yanakları soluktu. Sesi de kısıktı. Ama ne zaman dul kaldı, hepsi kocalarını ondan saklamaya başladılar. Konuşkan biri değildi ama sesinin öyle bir tonu vardı ki, konuştuğunda erkekleri kendine baktırırdı. Öyle bir konuşma tarzı vardı ki konuşurken yüzünde ciddi bir ifade olur, kaşları o anda hafifçe çatıktır, sonra kaşları aniden kalkar, gülümseyerek dişlerini gösterir, o zaman çevresindeki tüm erkeklerin yüzü aydınlanır, onun gülümsemesine itaatkârca karşılık verirlerdi.
(...)bu hayatta her bir günümüz lezzetli bir hıyar gibidir.(...)