Konuş, Hafıza
Vladimir NabokovKonuş, Hafıza Gönderileri
Konuş, Hafıza kitaplarını, Konuş, Hafıza sözleri ve alıntılarını, Konuş, Hafıza yazarlarını, Konuş, Hafıza yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne zaman bir insana olan sevgim hakkında düşünsem, sevgimden -kalbimden, şahsi bir maddenin nazik çekirdeğinden- çıkıp, evrenin inanılmayacak kadar uzak noktalarına erişen ışınlar çizmek eğilimindeyim. Bir şey beni, aşkımla ilgili bilincimi, nebulaların davranışı ile (uzaklıkları içinde bir tür delilik sergiler gibidirler), ebediyetin korkunç tuzaklarıyla, bilinmeyenin ötesindeki bilinemezle, çaresizlikle, uzay ve zamanın soğuk, hasta edici karmaşıklıkları ve iç içe geçmişlikleri gibi, tasavvur edilemeyen ve hesaplanamayan şeylerle ölçümlemeye sevk ediyor. Bu akla ziyan bir alışkanlık ama elimden gelen bir şey yok.
Sayfa 292
Uyku, dünyadaki en aptalca kardeşlik; son derece ağır koşulları ve kaba ritüelleri var. Alçaltıcı bulduğum bir zihni işkence, uyku. Ne yazık ki çoğu zaman, yazmanın yoruculuğu ve tüketiciliği, bir-iki saat boyunca korkulu düşler görmeme sebep olan güçlü bir hap yutmak zorunda kalmama, yahut gün ortası uyuklamalarının gülünç rahatlatıcılığına razı olmama yol açıyor, tıpkı ötenaziye özlem duyan sefih bir moruk gibi; ama aklın, insanlığın, dehanın, geceleri bana ihanet etmesine alışabilmiş değilim. Ne kadar bitkin olursam olayım, bilincimden kopmak, bana anlatılmaz ölçüde rahatsız edici geliyor.
Rüyalarımda gördüğüm ölmüş insanlar, eski aziz, parlak hallerine benzemeyen şekilde sessiz, dertli ve tuhaf şekilde kederlidir. Onları, bu dünyada var oldukları sırada hiç gitmedikleri ortamlarda, hiç tanışmadıkları bir arkadaşımın evinde izlemek beni şaşırtmaz. Ölüm bir ayıpmış, utanç verici bir aile sırrıymış gibi, bir köşede yere bakarak otururlar. Ölümlülük böyle zamanlarda -rüyalarda- değil, büyük neşe ve başarı anlarında, bilinç en yüksek terasına çıkmışken, bir gemi direğinden, geçmişten ve geçmişin kalesinden, kendi hudutlarının ötesine bakma şansını yakalar. Ve sisin içinde fazla bir şey görmek mümkün olmasa da, insan bir şekilde, doğru yöne baktığını hissedip mutlu olur.
Dört yaşındayken oynadığım oyunların arka planında, girdiğim ilk mağara vardı (Freud'cu mistiklerin tahmin ettikleri şey değil).
Yaşamdan tat almanın koşulu, onun tadını haddinden fazla çıkarmamaktır.
.
Benim zevklerim insanoğlunun bildiği en yoğun zevklerdir: Yazmak ve kelebek avlamak.
.
.
.
ilk bakışta sınırsız gibi görünen zamanın, bir hapishane olduğunun önceleri farkında değildim.
Ne zaman bir insana olan sevgim hakkında düşünsem, sevgimden -kalbimden, şahsi bir maddenin nazik çekirdeğinden- çıkıp, evrenin inanılmayacak kadar uzak noktalarına erişen ışınlar çizmek eğilimindeyim.
Sayfa 292Kitabı okudu
Ama bugün, hiçbir kitap sayfasının kenarına düşülmüş notlar, acının saflığını azaltamaz.
Sayfa 238Kitabı okudu
..."Kelebek” monoloğu:
Nereden geldim yolum nereye
Sorgulamıyorum
Latif bir çiçeğe konmuşum
Soluklanıyorum.
Sayfa 124Kitabı okudu
"... dünyaya uyuyor, ama sonsuzluğa değil."
Sayfa 113Kitabı okudu
"Excusez-moi, je souriais à mes tristes pensées.”
Sayfa 109 - "Kusura bakmayın, hüzünlü düşünceler içindeyken gülümsemişim.”Kitabı okudu
... sisin içinde fazla bir şey görmek mümkün olmasa da, insan bir şekilde, doğru yöne baktığını hissedip mutlu olur.
Sayfa 47Kitabı okudu
Düşünce içinde geriye doğru seyahat ettim -ben gittikçe, düşünce umutsuzca incelip azalıyordu- ve uzak bölgelerde el yordamıyla bir çıkış yolu aradım, ama sonunda anladım ki, zaman hapishanesi küreseldir ve buradan kaçış yoktur.
Sayfa 18Kitabı okudu
-Beşik bir uçurumun üzerinde sallanır ve sağduyumuz bize, varoluşumuzun iki ebedi karanlık arasındaki kısa bir ışık çakmasından başka bir şey olmadığını söyler.
Sayfa 17Kitabı okudu