Elimizdeki akıllı telefon kültüründen, Roma dönemindeki gladyatör dövüşlerine kadar gittiğimizde; iktidar sahiplerinin kitleleri kontrol etmek için çağının getirdiği teknoloji vb yeniliklerle halkı avuttukları görülmektedir.
Felsefeci ve Toplumbilimci Theodor W. Adorno’ da yaşadığı dönemin teknolojik imkanlarını kullanarak halkı avutan uyutan, kısaca bireyin özgürleşmesine gizliden gizliye engel olan sistemi eleştirmektedir.
Dönemin iletişim imkanları olan radyo ve sinema ile insanların gözünün boyanması, sanatın kültürel endüstriye hizmet etmesinin tahlilini yapmakta.
Anadolu’da eskiden kasabaları gezen panayırlarda, cambazlar ip üzerinde gösteriler yaparken, cepci diye tabir edilen yankesiciler, gözüne kestirdiği izleyicilere dönüp “cambaza bak” diye yönlendirirken cebinden cüzdanı da yürütürlermiş. Sonraları “cambaza bak” deyimi insanları uyutan iktidar sahiplerinin bu tür siyasetlerine söylenir olmuş.
Kültür Endüstrisi kitabında anlatılmak istenende temelde “cambaza bak” durumu. Sürekli tekrarlanan oyunların, gösterilerin, yarışların, toplumu avutmaktan başka bir şey olmadığını göstermekte.
Günümüzde neredeyse dünyadaki insanların çocuktan yaşlıya kadar çok büyük bir kesimi akıllı telefonlardaki içerikler, bilgisayarlar, internet platformları, diziler ve daha uzatılacak imkanlarla “özgürlük” kavramından kopuk bir halde çaresizliğini kavrayamayacak kadar uyuşuk yaşamakta.
Kitabın demek istediği “uyanın”
Ancak özgürlük için çabalamak gerekir.
Aleksandr Soljenitsin dediği gibi
“Özgürlük, özgürlüğü için her gün mücadele edenin hakkıdır.”
