Leyla’ya mektubundan;
“...Dünya değişikliği.
S.... et, değmez düşünmene, üzülmene. Gözlerimi öptüğün bir gerçek mi? Onların dudaklarına layık olması için, ne yapayım bilmem ki, korkunç azaptayım. Öylesine hülya, kutsal ve uzaksın ki...Allah kahretsin beni.”
Leylim benim,
Mektubuna nasıl hasrettim bilir miydin? Giderek kötülüyorum. Ateşi düşüremediler. Bu sıra bir de sızılar peyda oldu. Sırtım, başım, dişlerim çatlıycak sanki.
|