İlginçtir ki; fabllarda geçen ana konuları bilen sayısı ne kadar fazlaysa, La Fontaine Masalları'nı baştan sona okuyan da o denli azdır. Ağustosböceği ile Karınca'yı, Tavşan ile Kaplumbağa'yı, Tilki ile Karga'yı bilenler sayılamayacak kadar fazlayken; Oduncuyla Hermes'i, Put Taşıyan Eşek'i bilen çok kişi bulamazsınız. Ve çok normaldir bu; çünkü içindeki birkaç şeyi bildikten sonra olayın tamamına hakim olduğunu düşünme gafletine düşüyoruz çoğu zaman. Halbuki, bir açıp baksak ne hazineler var La Fontaine'nin bizim için biriktirdiği.
Hiçbir şey için geç olmadığı gibi, bunun için de geç değil. Hatta "Sürekli anlatırlar ama dur bir de ben okuyayım." demenin tam sırası inanın. Bırakın 'masal bu, çocuk avutmaktan fazlası değil' gibi lafları. Ve bırakın La Fontaine sizi bir çocukmuşçasınıza eğitsin.
Kitaptaki birçok masala tutulduğumu itiraf etmeliyim; fakat fablların giriş niteliği taşıyan "Başlarken" bölümü tüm fablları 6 mısra ile sunabilecek nitelikte:
Ezop'tur babası benim kahramanların.
Tarihleri uydurma da olsa bunların
Ders olacak doğru şeyler vardır içinde.
Her şey konuşur burada, balıklar bile.
Bütün söyledikleri bizleredir ama:
İnsandır eğittiğim hayvanlar yoluyla
Umarım bu masalların tadından kendinizi mahrum bırakmamaya karar verir, okunacak kitaplarınız arasına bunu da eklersiniz.
