Mutluluk
Zülfü LivaneliMutluluk Gönderileri
Mutluluk kitaplarını, Mutluluk sözleri ve alıntılarını, Mutluluk yazarlarını, Mutluluk yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Herkes bilir ki insan düşlerine söz geçiremez."
Sayfa 11 - 174. BASKIKitabı okuyacak
"Demek ki " diye düşünüyordu İrfan, "bir ülkenin bayrağından da önemli kavram, ortak ritim duygusu. Melodi değil, ritim. Kültürleri birbirinden ritim ayırıyor."
Sayfa 31 - Doğan KitapKitabı okuyor
Toplumun cinsel enerjisi böyle boşalıyordu işte; bir arınma ritüeliyle. Gündelik yaşamda bu insanların çoğu, karılarına yan gözle bakanla kavga ederlerdi ama burada karılarının yarı çıplak, başka erkeklere şehvet dansı yapmasından çok hoşlanıyorlardı...
Sayfa 30 - Doğan KitapKitabı okuyor
Akşam namazından sonra yere kurulan ve kadınların hizmet ettiği sofrada sadece erkekler yemek yiyor, bu arada kadınlar ayakta bekliyor, onların yemeği bittikten sonra sofradan artakalanları götürdükleri mutfakta yemeye başlıyorlardı.
Sayfa 22 - Doğan KitapKitabı okuyor
Kadınlığa adım attığı gün, neden annesi olmadığını anlamıştı artık. O da ceza görmüş olmalıydı ki bebek doğururken ölmüştü. Eğer Allah onu cezalandırmasa kadın değil, erkek olarak yaratırdı; böylece doğum yapmaz ve ölmezdi.!!!
Sayfa 17 - Doğan KitapKitabı okuyor
Ne zaman ki göğsünde iki tomurcuk belirip gövdesi yuvarlak hatlar edinmeye, bacaklarının arası kanlanmaya başladı, o zaman kendisinin hiçbir zaman Cemal ve Memo gibi olamayacağını kavradı. Onlar insandı, kendisi ise suçlu. Saklanması, örtünmesi, hizmet etmesi, ceza görmesi gerekiyordu; bunun başka türlü olması mümkün değildi. Dünya, "kadın" denen pis mahluklar yüzünden felaketlere sürüklenmişti.!!!
Sayfa 17 - Doğan KitapKitabı okuyor
Kaçmayı hiç düşünemezdi. Çünkü amcasının, her şeyi bilen, bütün sırları kendisine haber veren cinleri vardı.
Amcasına göre insanların hepsi günahkardı ama kadınlar iyice cehennemlikti. Bu dünyaya kadın olarak gelmek, cezalandırılmak için yeterliydi. Kadın şeytandı, pisti, tehlikeliydi, Havva anamız gibi, adamların başını derde sokardı; karnından sıpayı, sırtından sopayı eksik etmemek gerekirdi; çünkü onlar, insan soyunun yüz karasıydı. Meryem bunları duya duya büyüdüğü için dişi olmaktan nefret eder ve "Allahım, beni niye kadın yarattın?" diyerek, kendisini boğazına kadar günaha sokacak sorular sorardı...
Sayfa 16 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Acaba ölüler de düş görür mü?" diye düşündü bir süre. Ölümden geri dönen olmadığına göre, hiç kimse bilmiyordu onların düş görüp görmediğini. Belki de rahmetli annesi şu anda onu düşünde gör ü yordu. Belki de kendisini asmak üze re olduğuna çok kızıyordu. Öyle ya; hangi anne, kızının ken disini öldürdüğünü seyretmek ister?
Sayfa 15 - Doğan KitapKitabı okuyor
Meryem'in izbede sessiz sedasız kendisini asıp bu işi temizlemesini istiyorlardı. Sonra da unutulur giderdi her şey. Zaten buralarda kim kalkar da ölen ya da intihar eden bir genç kızın hesabını tutardı ki? Daha önce kendisini asan iki kızın hikayesini, sahte bir üzüntü maskesiyle ve bütün ayrıntılarıyla anlatır dururlardı her zaman...
Sayfa 15 - Doğan KitapKitabı okuyor
Evin ahşap kapısına, biri büyük biri küçük, iki tokmak konmuştu. Eve gelen ziyaretçi eğer erkekse büyük tokmağı, kadınsa küçük tokmağı çalıyor, böylece evdeki kadınlar duruma göre önlem alabiliyor, eğer erkek gelmişse kaçışacak ya da örtünecek fırsatı buluyorlardı...
Sayfa 12 - Doğan KitapKitabı okuyor
Bu olayı zihninin ulaşılamayacak kadar derin yerlerine itmişti ama herkes bilir ki insan düşlerine söz geçiremez...
Sayfa 11 - Doğan KitapKitabı okuyor
bazen nefsi müdafaa, bazen meşru müdafaa dediğimiz öz benliğini savunma hali...
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte gecenin hayalleri dağılıyor, güneş sanki insanları gerçeğe çağıran bir haberciymiş gibi, karanlıkta çok akla yakın ve uygulanabilir gelen şeylerin birer deli saçması olduğunu insanın yüzüne vuruveriyor.
İnsanoğlu yaşamını değiştirebilir mi?
İnsan kendi olmaktan çıkabilir mi, bambaşka bir kişiye dönüşüp başka bir hayat yaşayabilir mi?